Foto: picdn.net
Ležao je čovjek pod velikim hrastom,pa ugleda vrež od bundeve, gdje se uspuzala uz hrast. Na vreži bješe velika bundeva,a na hrastu mnogo žira.
„Bože moj, zašto si stvorio na ovolikom hrastu mali rod na,a na ovakoj vreži ovoliku bundevu. Bolje bi bilo da na hrastu rađaju bundeve, a na vreži žir: malo na malom, a velika na velikom!“
Tek što to reče, dunu vjetar i jedan žir padne i pljesnu čovjeka posred nosa. Njemu polejteše svici na oči, a na nos udari krv. Kad mu malo uminu bol, on reče:
„Bog zna šta radi! Sreća što bješe mali žir, a da bješe velika bundeva, morao bih sad grdan hodati bez nosa po svijetu.“
Izvor: duhoviti.com
