Imao sam priliku da sjedim u njegovom lokalu – sve sa šampionima ,,plemenite vještine“ od Veselina Žižića, njegovog sina Boška, Lola Šturanovića, Smaja Harjušija (,,Hajruši – sve ruši!“) i sve sa ljudima iz posljednje plejade divnog i iskrenog druženja sa kraja prošlog vijeka.
,,Boksom me ‘zarazi’ i prvi me uputio dalje – Radonja Lolo Šturanović“, reče mi.
Nijesmo se nikada puno družili, ali smo se uvijek pozdravljali kao da se znamo odvajkada.
To, uzajamno poštovanje razlog je i ove priče.
Rođen, 24.01. 1966. godine u Nikšiću, u vremenu kada je Naš grad neumorno išao ka vrhu iznjedrivši buduće pjesnike, glumce, sportiste, ali i radnike, doktore, inženjere…
Nijesi trebao ići nigdje, sve ti je bilo kao na tacni.
A, slavu crnogorskog boksa, baš iz takve sredine od 1981. godine, kada je imao svoj prvi meč, pronosiće moj Prijatelj i drug, sve do današnjih dana, prvo kao takmičar, a onda i kao trener.
No, vratimo se, ovom, prvom i podsjetimo se Njegovih takmičarskih uspjeha.
Trostruki prvak Crne Gore u teškoj kategoriji, juniorski prvak SFRJ, seniorski prvak SFRJ, juniorski prvak Balkana i juniorski prvak Evrope u Tampereu, kao jedan od dvojice osvajača te visoke titule na eks-ju prostoru.
Potom su uslijedili najviši uspjesi Našeg šampiona, jednog od najvećih boksera Crne Gore.
Postao je profesionalni prvak Balkana, zatim prvak svijeta u dvije asocijacije i to u prvoj, GBU, u Baden – Badenu u Njemačkoj, a drugu u WBU u Magdeburgu u trijumfalnom meču za titulu.
Važno je napomenuti da su obje ,,zarađene“ na stranom terenu.
Uz ove podatke, dostojne najvećeg poštovanja, treba istaći da moj Drug ima najviše profesionalnih mečeva u istoriji bivše velike Jugoslavije.
Od prvog meča u karijeri (1981) do posljednjeg (2016.) proteklo je 35 godina, što je takođe svojevrstan rekord na našim i širim prostorima u kontinuiranom bavljenju sportom, a pogotovo boksom.
A boksovao je sa najvećim šampionima:
- Odli Harison, olimpijski šampion i profesionalni prvak svijeta;
- Deni Vilijams, profesionalni prvak Evrope i Komonvelta (svojevremeno pobjednik u meču sa Tajsonom);
- Sinan Sam, profesionalni prvak Evrope;
- Premislav Saleta, profesionalni prvak Evrope i drugi.
U svim ovim mečevima imao je i veliku podršku svojih Nikšićana, a u svom rodnom gradu Njegove mečeve je pratilo, uvijek, oko pet-šest hiljada gledalaca.
Omiljen i Omiljen.
Bitno uticavši na popularnost ,,plemenite vještine“ u Crnoj Gori, karijeru ne zaokružuje, nego zavrjeđuje trenersku licencu i u Bokserskom klubu ,,Žarko Mijatović“ u svom gradu, mladim sportistima prenosi svoje znanje i iskustvo.
Nigdje nije otišao, nego ostao vjeran svome.
I stekao najveću titulu – Drug k’o kuća.
Moj, Naš, Lokalista, Vrhunski sportista.
Ratko Drašković – bokser.
Radojica Bogi Stanković
