Ustanova „Parobrod“ i „Trezor“ RTS predstavljaju omaž „Dragomir Bojanić Gidra jedan od, a možda i najveći…“ u okviru kog će u srijedu, 18. marta, u „Parobrod“ bioskopu od 19 sati biti prikazane drame „Čep koji ne propušta vodu“ i „Svadba“
Foto: punjenipaprikas.com
– Kada jedna ideja koja kao pilot projekat ima ambiciju da osvijetli zaborav na Cicu Perovića sigurno jednog od najvećih glumaca tog autohtonog bardovsko – boemskog stila, onda ta omaž edicija u svom desetom jubilarnom izdanju mora da ima posvetu, jednakom i istom, Dragomiru Bojaniću Gidri koji bi uz Zorana Radmilovića i Pavla Vujisića mogao da čini kvartet danas nepojmljive prirodnosti glumačkog izraza. A nepravda koju ispravljamo kada je Dragomir Bojanić u pitanju nije ni odsustvo empatije i sjećanja, nego pogrešno čitanje njegove veličine kroz prizmu bezbrojnog repriziranja Žikine dinastije – navodi se u najavi ovog programa.
Uz Bekima Fehmiua, Gidra je jedini glumci koji je u šesdesetim godinama, ekspanzije evropskog filma, ostvario značajnu internacionalnu karijeru.
Kao da je njegov debi u filmu „Ešalon Dr. M“ 1955. u režiji srpskog i jugoslovenskog Džona Forda, reditelja Žike Mitrovića, opredijelio njegovu kasniju karijeru u italijanskim špageti vesternima, a skoro cio nacionalni opus pedesetih i šezdesetih godina, sve do prvijenca tinejdž ljubavne drame „Lude godine“, Zorana Čalića – Gidru stavljao u kontekst ekspresivnog tragičara.
Od uloge „Marša na Drinu“ do filma Radomira Šaranovića po romanu Mihajla Lalića „Svadba“ u kome je za rolu Tadije Čemerkića, crnogoroskog partizana koji se okovan spasao kazamata, skokom u rijeku i za koji je dobio tadašnjeg jugoslovenskog oskara – Zlatnu arenu u Puli, a koji će biti prikazan 18. marta.
– Povrh spomenutih Mitrovića i Šaranovića ni Šiba Krvavac nije odolio Gidri kao zavodljivom negativcu u jedanko glavnoj ulozi u filmu „Valter brani Sarajevo“. A ta zavodljivost se najviše očitava u epohalnim minijaturama Mikule u „Otpisanima“ i Krstivoja u seriji „Vruć Vjetar“, ona ga je neminovno transformisala u komičara. Od Laleta molera u „Majstorima“ do her Žike u Žikinoj dinastiji. Zanimljiva digresija je da su prvih šest nastavaka po estetici i dramaturgiji više podsjećali na „Vrijeme prve ljubavi“ sa Sofi Marso koje su snimane sa dvije godine docnje u odnosu na zadatu matricu „Ludih godina“ – podsjeća se u najavi.
Čovek koji se autoironično šalio da je završio konzervatorijum jer je prije glumačke akademije radio u fabrici konzervirane hrane u Kragujevcu gdje je rođen, ispisao je stil tako svojstven nastavcima ne samo „Dinastije“ nego i današnjem kolokvijalnom govoru društvenih mreža, zamjene termina, sličnim ali potpuno namjerno, pogrešno kontekstualizovanim imenicama.
Druga digresija Gidrinog omaža, odnosi se na činjenicu da će biti prikazan u TV drami iz 1971. Aleksandra Đorđevića „Čep koji ne propušta vodu“ sa Sekom Sabljić i trenutno i vjerovatno najznačajnijem živom domaćem glumcu Đorđom Jelisićem koji ove godine slavi 90. rođendan, potpuno zaboravljen od domaće javnosti nakon što se 1986. povukao sa filma i iz pozorišta.
– Naši omaži u koprodukciji sa redakcijom za istoriografiju RTS – „Trezor“ pokušavaju da odgonetnu dilemu današnjeg vremena kroz pitanje epiloga prerane smrti kao u slučaju Slobodana Perovića, ili devalvacije kakvu je nažalost Gidra doživio svojim posljednjim filmom „Obračun u Kazino kabareu“ vjerovatno najgorim ostvarenjem nacionalne kinematografije svih vremena, 1993, kada je i preminuo u 60. godini života – kažu iz „Parobroda“.
Izvor: blic.rs
