Grčka vlada se nada da je spasenje od bankrota od strane Evropske unije u Briselu. Ona pokušava da ojača svoju poziciju uz pomoć nepokornosti i prijetnji. Biće očigledno da je šef vlade, Cipras, nije baš razumio kako funkcioniše Evropska unija.
Počeci EU leže u neposrednom poslijeratnom periodu i imala je za cilj da integrišu Njemačku u međunarodni ugovor da konačo izgradi trajan mir u Evropi posije vječitih ratnih zapleta. Njemačka je predstavljala problem ne samo zbog nedavnog nacističkog rata , već je predstavljala problem i ostalim zemljama Evrope i zbog svog položaja i veličine populacije: da je suviše mala za svijet, ali suviše velika za Evropu.
Rješenje se sastojalo u tome da se Njemačka smanji kroz podjelu na pokrajine, ili da se jednostavno podijeli. Pobjednici su oba načina praktikovali od 1945. godine. Jedno bolje rješenje je sugerisao francuski političar Robert Šuman, da se zapadna Njemačka, tako reći, europizuje, odnosno rudarska industrija, koja je osnova svakog ratovanja, i tako doprinosi zajednici od sedam država. Ovdje leže korijeni Evropske unije, koja se potom decenijama sadržajno i geografski enormno proširivala. Za Njemačku je ovaj rast u Evropskoj zajednici imao prednost, da ne moraju međunarodno da se eksponiraju i svoju nacisitičku prošlost ostave iza sebe. I Francuskoj je bio dozvoljen ulazak u EU.
Rudarskoj industriji je ubrzo pridružena i nuklearna industrija, potom i poljoprivredni sektor, spoljna trgovina i teško da danas postoji oblast u politici, da se oko toga nisu svih 28 članica međusobno posavjetovale. Grčka je prihvatila da spreči vojnu diktaturu, kao kasnije i Španija i Portugal nakon pada njihovih diktatora. Istočno evropske zemlje su se pridružile da bi se postojanje obnovljenih satelita onemogućilo. Evropske institucije su nastavile konstantno da se mijenjaju; samo pomislite na rastuće moći Evropskog parlamenta. Danas, EU ima više od 500 miliona ljudi, zajedničko tržište je jače od ekonomske snage SAD-a ili Kine. Početni cilj evropske integracije – mir u Evropi je dostignut.
Očigledno je da se takav ogroman i složen entitet kao što je EU može održati na duže staze samo vitalnim zajedničkim interesima. U praksi se to radi kroz politiku kontinuiranog kompromisa. Ko neće da pravi ustupke, kako Grčka vlada samo predviđa, neće ni imati uspjeha. Zajednički evropski interesi su znatno jači, nego što bi grčko protivljenje moglo ikada biti.
Ulrich Kalbitzer
