Pegida je skraćenica od „Patriotski Evropljani protiv islamizacije oksidenata“ i udruženje koje je od početka ove godine poznato po velikim javnim demonstracijama. Ovi marševi su se uglavnom održavali u Drezdenu i podsjećali su na protestante marševe protiv DDR-a, odnosno Istočne Njemačke vlade 1989.godine. Pegida pokret se širio relativno brzo, naročito u Istočnoj Njemačkoj, ali je ponovo na izmaku.
Kada se kaže „Zapad“ u njemačkom jeziku se uz to piše i pridjev „hrišćanski“ ili bar podrazumijeva. Ko god misli da je Pegida hrišćanski pokret ili čak hrišćanski nadahnut, vara se. Pobožnost učesnika marša je sasvim daleko, čak ni krstaški ratovi u Jerusalimu nisu na dnevnom redu. Pomenuta udruženja više idu u pravcu borbe protiv Turaka zbog opsade Beča 1683.godine i uspješno spasavanje hrišćanskog Zapada od muslimana.
Kod svih posmatrača Pegida – parada, a posebno u političkim krugovima Savezne Republike ove aktivnosti su probudile neku vrstu iznenađenja,nevjerice, zaprepašćenja, čak i paniku. Šta to dovodi hiljade miroljubivih građana da putuju satima iz središta zemlje i protestvuju protiv islama, a pogotovo što u Drezdenu skoro da nema muslimana, a kamoli islamista? Do skoro je vladao konsenzus da su protesti uopšte nastajali zbog negodovanja javnosti protiv modernog svijeta, protiv evropizacije, a posebno protiv priliva stranaca. Pegida je očigledno bio malograđanski i populistički pokret desničarske stranke, ali do sada samo registrovano udruženje, koje je uglavnom aktivno na internetu.
Pegida pokret je formirao izdanak i u drugim gradovima Njemačke, ali za koji se ispostavilo da je znatno manji nego u Drezdenu, a do kraja predstojeće zime demonstracije će biti sve manje. Pegida je na početku protestvovanja imao i kontra – demonstracije, koje su čak bile veće od stvarnih, ali su ubrzo nestale iz javnosti.
Zakon CDU-a Angele Merkel je sada osnovao novu stranku, AfD, alternativa za Njemačku, koja kroz protest Pegide dobija pristalice i između ostalog, zastupa u nekim državnim zakonodavnim tijelima. Najprije osnovan kao pokret protiv eura i protiv „Brisela“, biva polako preuzet od strane aktivista, čiji je program ksenofobija. To podsjeća na francuski narodni front, FN. Očigledno se njemački nacionalizam polako vraća u prvi plan. Biće interesantno vidjeti kako će berlinske stranke reagovati na to. Sada će da se vidi da li stranka kreće na desno i pravi mjesto središnjem dijelu ili ćemo da vidimo rađanje nove protestne stranke.
Ulrich Kalbitzer
