Zvanično je saopšteno da je stradalo 26 graditelja, u knjizi umrlih ima samo 25 imena, a u sudskim spisima stoji podatak o 24 poginula
Navršilo se više od pedeset godina od najveće tragedije koja se ikada desila na jednom gradilištu u istoriji jugoslovenskih prostora, od rušenja mosta Pjenavac na rijeci Morači, na Jadanskoj magistrali blizu Manastira Morače, kada je na samom završetku betoniranja lukova popustila velika drvena skela i u smrt odnijela 25 graditelja, dok ih je sedamnaest teško povrijeđeno.
Kako je most gradila Jugoslovenska narodna armija ta nesreća je, praktično sve do danas, ostala pod određenim velom tajnosti. U nizu zagonetki, počev od onih vezanih za uzroke rušenja skele i ko je za to kriv, dvije privlače posebnu pažnju: do danas je ostala sumnja oko tačnog broja žrtava, a naročito šta je bilo sa glavnim inženjerom kapetanom Vlastimirom – Vlastom Đorđevićem.
U šturim, očigledno strogo cenzurisanim novinskim izvještajima o nesreći na Pjenavcu, koji su objavljeni tih dana, nigdje se ne spominje vojska, odnosno Jugoslovenska narodna armija, da je ona gradila most i stajala iza cijelog projekta. Ne spominju se čak ni činovi poginulog komandanta jedinice koja je izvodila radove i ostalih oficira, da se i ne govori o bilo kakvim pojedinostima koje bi upućivale na eventualne greške izvođača radova kao moguće uzroke katastrofe.
U izvještaju dopisnika „Politike“ Boška Pušonjića, objavljenom dan posle nesreće, u nedjelju, 27. maja 1962. godine, uz suvu vijest da se na izgradnji puta kroz Platije, u blizini Manastira Morače, desila velika nesreća u kojoj je prilikom rušenja skele mosta u izgradnji poginuo 21 a povrijeđeno 17 radnika (naglasio B.S), data su samo imena poginulih i povrijeđenih, bez ikakvih dodatnih objašnjenja, ko su i kakvu su ulogu imali na gadilištu.
Ništa opširniji i detaljniji nisu, naravno, ni izvještaji u drugim novinama, čak ni u crnogorskoj „Pobjedi“, koja je tada bila nedjeljnik i koja u broju od nedjelje, 27. maja 1962. godine, dakle dan posle katastrofe na Pjenavcu, nije objavila ni vijest o tom gromovitom događaju. Tek u izdanju od nedjelje, 3. juna 1962. godine, dakle osam dana posle nesreće, „Pobjeda“objavljuje strogo doziranu informaciju, sklonjenu na drugoj strani i ilustrovanu jednom jedinom sličicom nesrušenog dijela skele na desnoj obali Morače, bez ikakve najave na prvoj strani, kako bi bilo normalno.
I u toj informaciji se govori o 21 poginulom, te da je „tijelo jednog od poginulih nađeno četiri dana docnije, a dvojica poginulih još nijesu pronađena…“ Za razliku od zvaničnika vlasti koji je dan posle nesreće saopštio da je stradalo 26 graditelja i iz izvještaja „Pobjede“, tada jedinog državnog glasila u Crnoj Gori, nedvosmisleno proističe da su na Pjenavcu ugašena 24 života.
Do danas je, ipak, ostao podatak koji je prilikom sahrane zvanično saopštio predstavnik ondašnje crnogorske vlasti Nikola Đakonović da je na Pjenavcu stradalo dvadeset i šest graditelja. Ni u jednom spisku žrtava iz onog vremena, ipak, nema više od dvadeset i pet imena, tako da je još neizvjesno da li je uopšte bilo i ko je ta 26. žrtva. Sumnju naročito podgrijava zvanični popis žrtava koji se nalazi u knjizi umrlih u mjesnoj kancelariji u Međuriječju, mjestu u kojem se dogodila nesreća. Zahvaljujući šefu kancelarije Radomanu – Mišku Šćepanoviću, zavirio sam u tu požutjelu knjigu u kojoj su uredno i po propisu upisana imena dvadeset i pet poginulih i to ovim redom:
1. ANTOLIN ŠTEFAN, rođen 02.08.1920. godine u Murskoj Soboti, VK radnik, oženjen Terezijom
2. ŠTIMAC JOSIP, rođen 06.03.1931. godine, Gornje Tihovo – Delnice, oficir JNA, oženjen Leposavom
3. KRKELjIĆ MILIKA, rođen 23.03.1924. godine, Lutovo, Titograd, oficir JNA, supruga Čedomila
4. RIMAC JEROLIM, rođen 10.09.1919. godine, Imotski, oženjen Dankom
5. DRAGOJEVIĆ JOVAN, rođen 07.07.1929. godine, Drušići, opština Cetinje, oženjen Jelenom
6. ĐERKOVIĆ VELIMIR, rođen 15.10.1933. godine, Žabljak, radnik-mašinista, oženjen Radušom
7. BULATOVIĆ DANILO, rođen 1933. godine, Ocka Gora, Manastir Morača, radnik, oženjen Dušankom
8. ĐUKIĆ MILUTIN, rođen 12.03.1916. godine, Prekobrđe, Kolašin, radnik, oženjen Zlatijom Ćetković
9. MEDENICA RADOJICA, rođen 10.01.1936. godine, Jabuka, Prekobrđe, Kolašin, radnik, neoženjen
10. POPOVIĆ MILORAD, rođen 1937. godine, Prekobrđe, Kolašin, neoženjen
11. PETRIČIĆ MILIVOJE, rođen 1929. godine, Međuriječje, Manastir Morača, radnik, oženjen Danicom Šćepanović
12. RAKOČEVIĆ ILIJA, rođen 02.07. 1930. godine, Kos, Prekobrđe, Kolašin, radnik, oženjen Savkom Rakočević
13. RAKOČEVIĆ MILjAN, rođen 14.02.1935. godine, Prekobrđe, Kolašin, radnik, neoženjen
14. RAKOČEVIĆ MOMČILO – MOMO, rođen 25.08. 1939. godine, Prekobrđa, Kolašin, neoženjen
15. VLAHOVIĆ VOJIN, rođen 22.10.1922. godine, Rovca, radnik, oženjen Danicom Bulatović
16. VLAHOVIĆ ILIJA, rođen 12.07.1933. godine, Rovca, radnik, oženjen Danicom
17. VLAHOVIĆ BOŽINA – BORO, rođen 11.11.1933. godine, Vlahovići, Rovca, radnik, oženjen Vlahović Dragom
18. KOVAČEVIĆ ZEĆO, rođen 04.08.1937. godine, Gubavač, Bijelo Polje, radnik, neoženjen
19. DOSTANOVIĆ HAJRO, rođen 12.04.1934. godine, Peć, radnik, oženjen Hamidom
20. MAHMUTOVIĆ RAMIZ, rođen 10.08.1939. godine, Bistrica, Bijelo Polje, radnik, neoženjen
21. MAHMUTOVIĆ JUNUZ, rođen 16.05. 1929. godine, Bistrica, Bijelo Polje, radnik, oženjen Malićom
22. MIŠOVIĆ JAGOŠ, rođen 01.01.1914. godine, Vranještica, Kolašin, radnik, oženjen Rosom Dožić
23. ĐORĐEVIĆ VLASTIMIR, rođen 17.08. 1926. godine, Aranđelovac, inžinjer, oženjen Milenom
24. ŠUKURICA ŠUĆO, rođen 01.10. 1937. godine, Raklje, Bijelo Polje, radnik, neoženjen
25. BULATOVIĆ RATKO, rođen 24.03.1913. godine, Cerovica, Manastir Morača, radnik, oženjen Bosiljkom Bulatović.
Čitulja
U zamršenom klupku zagonetke oko stvarnog broja poginulih na Pjenavcu dodatni čvor su svezale i porodice Vlastimira – Vlaste Đorđevića i Josipa Štimca koje su u maju 1972. godine, na desetogodišnjicu tragedije, objavile u novinama pomen-čitulju, koja, sem jetkog i optužujućeg sadržaja, u najmanju ruku zbunjuje podatkom da je „surovi kanjon Morače na mestu Pjenavac… u jednom trenutku stravično pokosio živote 24 graditelja…“
Ostaje nejasno da li su se porodice Đorđevića i Štimca ovog puta povele za onim što piše u sudskom dosijeu i prihvatile taj zvanični podatak o 24 poginula jer su devet godina ranije u poruci na novopodignutom spomeniku napisali da je stradalo 26 graditelja.
Budo Simonović
(Sutra: NISAM PRISUSTVOVALA SAHRANI OCA)
