Naše djetinjstvo je bilo mnogo drugačije.
Gumena lopta, drvena puška, luk i strijela, eh, klikeri – kakva radost!
Krilatica koja je danas aktuelna: ,,Nas su roditelji tjerali u kuću, a danas te mole da izidješ da se igraš“.
A i drugo je vrijeme.
Zelene površine su zamijenjene betonom, a radost odrastanja komjuterom.
Nažalost.
Bosonogo djetinjstvo (vrlo smo bili slični, ako ne i jednaki, po stilu obuvanja i oblačenja) sanjalo je ostvarenje u vidu vrhunskih sportista, fudbalera, odbojkaša, košarkaša…
Bilo je i takvih koji su željeli biti naučnici, doktori, vojna lica i to pripisujem, više, želji njihovih roditelja i da ne uvrijedim nekoga iz moje generacije, rijetki su se i odlučivali za to.
Oni koji jesu i danas imaju moju naklonost.
Sport je, nesumljivo, bio broj jedan.
Sve smo htjeli…
Iz moje generacije se izdvojila ljubav prema rukometu.
Opštinski, regionalni i prvaci države.
Osmi razred OŠ ,,Luka Simonović“.
Golubović, Jokanović, Popović, Mandić, Damjanović, Orović i Kadović (sedmi razred), Vukosavljević, Čizmović,Damjanović, Butorović, Stanković… (nek mi ne zamjere oni kojih se ne mogu sjetiti).
Sve nas je podsticala priča o ljudima koji su bili naša prethodnica i koji su postali i ostali žive legende i kao takvi vječno urezani u naša srca.
Jedan od njih je i On.
Drugom polovinom prošlog vijeka u industrijskom gradu kakav je bio naš, skoro da nije bilo ulice koja nije imala fudbalsku, košarkašku ili odbojkašku ekipu, ali po priči starijih prednjačila je Vardarska ulica.
Super talentovani dječaci, kasnije, mnogi i reprezentativci Jugoslavije u raznim sportovima, na najljepši mogući način ispunjavali su svoje slobodno vrijeme od školskih obaveza i kao što rekoh, ipak, jedan od njih je prednjačio u svemu.
Rođen, 19. septembra 1945. godine, bio je za sve pomenuto, kako kažu: ,,Rođen!“.
Član i košarkaške i rukomentne ekipe Sutjeske ( u jednom danu je znao da se takmiči za obje ekipe i sjutra za odbojkašku) imao je i sreću da oko sebe ima i super talentovane drugove sa kojima je dijelio svoj raskošni talenat poput: Draga Krcunovića, Sloba Gvozdenovića, Ratka Babića, Sava Mrgudovića, zvanog – Gusak, Šunja Mrvaljevića, Paja Burića, Šara Zekovića, Lola Plamenca, Sloba Nikolića, Bana Vilotijevića, Gage Lučića, Miška Vučurovića, Brana Janjuševića, Manja Tomića i drugih.
Svi su ,,otimali“ za super talentovanog dječaka i to je prvo uspjelo odbojkaškom klubu ,,Sutjeska“ i ona ga registruje u svojim redovima, zahvaljući velikom strategu i profesoru Mirku – Žutom Miniću, ali i košarkaši imaju svoju želju.
I uspijevaju.
Protiv Ivangrada, za koji je igrao čuveni košarkaš Nedić, postiže 41 koš.
Bez – ,,trice“.
Pa, anegdota o tome kako je pobjegao iz bolnice sa upalom pluća i zaigrao u rukomentnoj utakmici koja je, takoreći, bila izgubljena protiv ,,Lovćena“, ali On, ne bio bio On. Slavimo i krijući se vraća, poslije iste, u bolesnički krevet.
Kažu biće fudbalski reprezentativac, ali postaje odbojkaški i to kakav.
Državni grb je nosio više od 300 puta.
Nijedan drugi sportista ni dan danas nije to postigao.
Učestvovao je na četiri evropska prvenstva i dva puta proglašavan za najboljeg igrača Evrope, što je istovremeno i značilo najbolji na svijetu.
Kao takav, 1974.godine nosi dres reprezentacije svijeta u rumunskom gradu Konstanci, protiv istoimene reprezentacije.
I, još…
Na evropskom prvenstvu u Istanbulu, u pauzi između utakmica, odbojkaši su rekreativno igrali fudbal. Njegovo umijeće su primijetili iz čuvenog fudbalskog kluba ,,Galatasaraj“ i ponudili mu ugovor i da sam upiše cifru. Glatko je odbio, iako nije imao dinara u novčaniku.
Kakve su samo veličine obilježile Naš grad.
Prelaskom u profesionalce, biva kažnjen od strane Odbojkaškog saveza Jugoslavije, doživotnom zabranom igranja, kasnije, kazna, biva ,,ublažena“ sa godinom dana, i tako nasilno se skida sa odbojkaške scene.
A, mogao je još mnogo da pruži.
Ljudi, ljudi, ljudi…
Neopravdano je izostavljen u izboru za najboljeg sportistu Jugoslavije, ali ljubitelji ovog sporta znaju ko je ON.
Bivši profesor na Fakultetu za sport u Subotici, živi svoje penzionerske dane i moja priča ga neda zaboravu.
Naš, Nikšićanin,Profesor, Vrhunski sportista.
Miodrag Skale Gvozdenović – odbojkaš.
Radojica Bogi Stanković
